เจ้าสาวไม่ปรารถนา

งานแต่งงานที่ไม่มีใครปรารถนา เจ้าสาวที่ไม่เป็นที่ต้องการ

เขาพยายามวิ่งหนีหัวใจ ส่วนเธอพยายามทำดีเพื่อเอาชนะใจเขา

เธอจะสามารถเปลี่ยนงานแต่งงานที่เกิดขึ้นจากความไม่ต้องการของเขา ให้เดินต่อไปบนเส้นทางของความรักได้หรือไม่

            ความอดทนที่มาทั้งหมดของหญิงสาวก็เริ่มจะหมดลง ตั้งแต่เธอรู้ว่าตัวเองไม่ได้เป็นที่ต้องการของผู้หญิงสองคนที่เธอคิดว่าเป็นแม่และน้องสาวแท้ๆของเธอมาตลอดชีวิต เธอก็คิดเป็นอย่างดีแล้วว่าหากหลีกหนีไม่พ้นจากการแต่งงานจริง เธอก็จะพยายามทำมันให้ดีที่สุด และหากทำให้เขารักเธอได้จริง อะไรๆก็อาจจะง่ายขึ้นไป แต่เห็นจากท่าทีของอนาวินแล้วสิ่งที่คิดคงยากเย็นน่าดู ถึงขั้นเป็นไปได้เลยทีเดียว

            “ก็หากคุณไม่อยากแต่งก็เดินเข้าไปบอกคุณพ่อคุณแม่ของคุณเลยสิคะ ว่าให้ยกเลิกข้อตกลงนี้ไปซะ ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้นักหรอก” เพชรน้ำหนึ่งเปลี่ยนสรรพนามการเรียกผู้ชายตรงหน้าและสรรพนามแทนตัวเองทันที

            อนาวินเบ้ปากเล็กน้อย “ฉันจะบอกอะไรให้นะ เพชรน้ำหนึ่ง คุณพ่อของฉันเป็นโรคหัวใจ ไม่งั้นฉันไม่มีทางตกลงแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ได้รู้สึกรักหรอก”

            เพชรน้ำหนึ่งเงยหน้ามองคนพูดอีกครั้ง “วันหนึ่งคุณอาจจะรักฉันก็ได้ คุณอนาวิน”

            “หึ ไม่มีทาง ฉันไม่ชอบผู้หญิงหิวเงิน และฉันมีคนที่ฉันรักอยู่แล้ว” อนาวินพูดออกไปทันที ตามที่คิดวางแผนมาก่อน “แต่เธอก็ไม่ต้องห่วงหรอกฉันหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้ไว้แล้ว”

            ความรู้สึกแปลกๆในตอนนี้มันบอกไม่ถูก การที่ได้รับรู้ว่าคนที่เราจะต้องแต่งงานด้วย แม้จะเพียงเพื่อการแลกเงินก็ตาม มีคนรักอยู่แล้ว นั่นทำให้เธอยิ่งรู้สึกด้อยค่าลงไปอีกหลายเท่า จากนั้นเธอก็เห็นอนาวินหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง พร้อมกับยื่นมันมาตรงหน้าของเธอ

            “นี่คือเช็คสิบล้านบาทเพื่อแลกกับอิสรภาพของฉัน หนึ่งปีหลังจากที่เราแต่งงานกันเธอจะต้องหย่ากับฉัน แล้วเธอก็เอาเช็คใบนี้ไปขึ้นเงินได้ทันที ถือเป็นค่าจ้างหย่า”

            ค่าจ้างหย่างั้นเหรอ ผู้ชายคนนี้คิดเพียงอย่างเดียวว่าเธออยากได้เงิน เขาคิดอยู่เพียงแค่นั้นจริงๆ น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงจากดวงตากลมโตของเพชรน้ำหนึ่งทันที และแม้จะทำให้อนาวินรู้สึกแปลกๆเมื่อเห็นน้ำตาของเธอ แต่เขาก็จะไม่หยุดความพยายามในการซื้ออิสรภาพของตัวเอง

            “รับไปสิ ไม่มีประโยชน์หรอกหากเธอจะดื้อดึงแต่งงานกับฉัน เพื่อหวังว่าในอนาคตเธอจะสบายไปทั้งชาติอยู่บนกองทรัพย์สินเงินทองของฉัน เพราะรู้เอาไว้ด้วยว่าเธอจะไม่ได้อะไรเลย เธอรู้จักคนอย่างฉันน้อยเกินไป เพชรน้ำหนึ่ง”

            “คุณมันใจร้าย ทุเรศที่สุด กับผู้หญิงที่คุณเคยพบแค่ครั้งสองครั้งคุณก็ตัดสินเธอแบบนี้แล้วงั้นเหรอ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ในขณะที่อนาวินยิ้มมุมปากบางๆ

            “ไม่หรอกเพชรน้ำหนึ่ง ฉันตัดสินเธอตั้งแต่ที่รู้ว่าเธอขายตัวแลกเงินแล้วล่ะ”